دویدن شاطری: ورزش‌های زورخانه‌ای با رخصت گرفتن و ورود به گود با دویدن شاطری شروع می‌شود که نوعی حالت دویدن آرام است. عضلات اصلی درگیر، اندام‌های تحتانی شامل چهارسر ران، کشاله ران، ساق و کف پا است. در عین حال عضلات دست‌ها و شانه‌ها نیز به‌دلیل حرکات دست‌ها درگیر حرکت هستند.
سنگ گرفتن: بعد از جرگه زدن و کنده زدن نخستین حرکت در مسابقات تیمی ورزش‌های زورخانه‌ای سنگ گرفتن است. سنگ، سنگین‌ترین وسیله ورزشی در زورخانه است که حرکت آن به صورت خوابیده انجام می‌شود، پس فشار از روی کمر برداشته شده و عضلات اصلی درگیر، عضلات کف دست، عضلات قدام و خلف ساعد، دوسر و سه‌سر بازو و کمربند شانه‌ای است. با توجه به حرکات پاها و غلت زدن، عضلات اصلی پشتی، کمری و شکمی کاملا درگیر می‌شوند.
شنا‌ها: حرکت بعدی انواع شناست که انواع سرنوازی و پیچ آن کاملا منحصر به فرد بوده و تنها در این ورزش وجود دارد. عضلات درگیر در این شنوها عضلات کمربند شانه‌ای، دوسر و سه‌سر بازویی، قدامی و خلفی ساعد، کف دست و عضلات اصلی پشتی هستند. در شنای پیچ علاوه بر عضلات مذکور، عضلات راست و مایل شکمی نیز درگیر می‌شوند.
نرمش‌ها: در نرمش‌های پشت تخته، عضلات اندام فوقانی، گردن، پشتی، شکمی، کمر، کشاله و چهارسر رانی با توجه به فراگیر بودن حرکات نرمشی درگیر هستند.
میل بازی و میل‌گیری: پس از نرمش‌های پشت تخته، نوبت به میل‌بازی و میل‌گیری می‌رسد که هماهنگی عصبی عضلانی بالایی را می‌طلبد و عضلات کمربند شانه‌ای، سینه‌ای بزرگ و کوچک، دوسر و سه سر بازویی، قدامی و خلفی ساعد، کف دست، مورب شکمی و پشتی بزرگ به کار گرفته می‌شوند.
پا زدن: نوبت به پا زدن می‌رسد که انواع حرکات رزمی را شامل می‌شود. در این حرکات عضلات کف پا، دوقلو، چهارسر ران، کشاله‌ها، راست شکمی، کمر و با شدت کمتر اندام فوقانی درگیر می‌شوند.
چرخ: در چرخ عضلات دوقلو، کف پا و پشتی و مورب شکمی کاملا فعال هستند.
پای آخر: همان عضلات حرکت پازدن درگیر هستند.
کباده: آخرین حرکت ورزشی در مسابقات تیمی کباده زدن است که تمام عضلات اندام فوقانی، پشتی، شکمی، سر و گردن و اندام تحتانی برای اجرای حرکات و حفظ تعادل به کار گرفته می‌شوند.
کشتی پهلوانی: در نمایش کشتی پهلوانی هم عضلات تمام بدن درگیر می‌شوند.
در خاتمه دعا خوانده شده و با همان دویدن شاطری ورزشکار از روبه‌روی سردم که مرشد در آن قرار گرفته است با گرفتن رخصت از گود خارج می‌شود.
